دلم حیاط خانه پدر را میخواهد
یک بعد از ظهر تابستان باشد...
باغچه را آب دهیم...
فرشی بیاندازیم توی ایوان...
بوی خاک و آب و گل و برگ انگور!!!!!
بچه های خانواده که به دنبال هم میدوند و فریاد شادیشان در کل حیاط میپیچد!!!!
صدای خنده همسایه ها را بشنویم و دلگرم باشیم که این حوالی مردم هنوز از ته دل قهقهه میزنند....
پدر بیاید و...
طالبی های خنک را یک به یک قاچ کند....
و ما بدون آن ژست های روشنفکرانه با دست یکی یکی برداریم و از عطر خوشش لذت ببریم.
دلم آن روزهایی را میخواهد که وقتی کنار هم مینشستیم هیچ کداممان در بند گوشی و عکسهای مجازی دوستان نبودیم!!!
روزهایی که تلفن خانه زنگ میخورد بدون آنکه شماره ای بیفتد از صدای دوستانمان به وجد می آمدیم...
آن روزهایی که آیفونی نبود و برای باز کردن در باید از حیاط میگذشتیم چه ذل تابستان چه در یخبندان زمستان!!!!
هیچ کدمشان نبود ولی همه چیز بود.....
صداقت بود..مهربانی بود...لهجه های گوناگون بود اما دلها یکی بود...بوی کاهگل، عطر نان تنوری، صدای جیرجیرک ها
همه چیز ساده بود،آدم ها، حرف هایشان، نگاهشان،...سادگی هایشان.... #عدس_پلو جاتون خالی?